LA CIUDAD DE LAS BESTIAS

Liburu hau lenguan irakurri nuen, eta hauek dira pertsonaiak: 

Kate Cold: 64 urte ditu, Alex-en, pertsonalitate fuertea duena, vodka eratea gustatzen zaiona, garatutako muskuloak, argala.

Alexander Cold: 15 urteko gaztea da, Kate Colden biloba.

Iyomi: edade askokoa, tribuko liderra, erabaki garrantsitzuak hartzen dituenak.

Mauro Carias: Istorioko txarra, maltzurra, aberatsa eta erakargarria. Bere ametsa lurralde indigenak eskuratzea da.

Karakawe: Pertsonalitate fuerte eta itxia duen indioa da.

Ludovic Leblanc: Antropologoa da, estatura txiki edo gutxikoa. 50 bat urte ditu , egozentrikoa da, oso.

Omayra Torres: Doktore rurala da, oso erakargarria eta polita.

 Timothy Bruce: fotografoa da, taldekoa hain zuzen eren, pertsonalitate itxia.

"Bestiak": Edade zentenarikoa, indioen protektoreak, oso motelak eta memoria izugarrikoa.

Cesar Santos: Nadiaren aita, grupoko gia, gaztea, oso majoa

Capitan Ariosto: Autoritarioa eta nerbioak dituena, Cariasen konpintzea.


LABURPENA


Liburu hau Alex protagonista bezala duena da, non Kate Cold bere amamarekin Amazonazetik izango dituzten abenturak kontatzen dizkigun. Abentura honetan neskato laguntzo bat egingo du, Nadia hain zuzen ere, eta Amazonaz guztitik ibiliko dira bera, Nadia eta Kate Cold National geographicseko gendearekin batera, non fotografoak, medikuak, antropologoak eta indioak dauden. Bidai horren helburua "la Bestia" deituriko munstroa aurkitzea da, baina helburu hori alde batera utzita, Alexek Amazonazeko magia topatzen du, Nadiarekin batera, eta tribu Indio baten jefearen lagunak eta bestia ugariren lagunak egiten dira. Azkenean konturatzen dira bestia eziztitzen dela, eta taldeko antropologoa Amazonazeko indioak hiltzea helburua duelaz ere konturatzen dira, baina azkenik antropologoak ezin du bere helburua bete eta Alex etxera bueltatzen da Walimaiek (mago oso zaharra eta atsoa) eman dion ur sakratuarekin, gaixorik dagoen Alexen ama zendatu ahal izateko.


KRITIKA


Liburua asko guztatzen hasi zitzaidan irakurtzen nuen bitartean, zirudienez Amazonazen Alexek pasatuko zituen abenturetaz joango zen liburua, baina azkenean fikzio gehiegi duen liburua bihurtzen da, eta azkenik ez zait apenas gustatu. Gustatuko litzaidake fikzio gutxiago izatea eta abenturak errealagoak izatea, ez bestiak eta ur sakratua bezalako fikzioa